5 juli – rit 7 – Montpellier-Albi – heuvelrit
“De hele rit verloopt als in zwart-wit
maar het publiek veert uit gemompel op
wanneer aan de meet alles open kleurt:
hij gooit zijn naam, zijn lijf en zijn plaats
in de geschiedenis over de meet, slaat
een kruis en wijst naar daar waar
de mensen denken dat de hemel is.”
Ik had het zo mooi gedroomd, en even
dacht ik dat mijn durven goed was voor nog
eens een dagsucces in dit vreemde land.
Dju, wat een dreunende achtervolging.
Waarom kreeg mijn vluchtje zo weinig
lucht? Misschien trapte ik te joyeus voor de rest.
Maar goed: vandaag was Cannondale het best.
En, de mooie namen van de bergen
zal ik nooit meer vergeten: de Col des 13
Vents en ah, de Col de la Croix de Mounis.
Wie erkent de schoonheid daarvan nu niet?
En later? Later weiger ik opnieuw
mijn schaduw in te laten metselen. Het
verlangen naar winst doortrilt nog gans
dit lijf, en is log als een zwangere zeug.
– Bert Bevers
Reacties
Nog geen reacties